Σε πολλές περιπτώσεις τα ψυχοφάρμακα δίνουν ταχύτερα αποτελέσματα από ότι μια ψυχοθεραπεία εις βάθος. Για αυτό τον λόγο όταν το κριτήριο της αποτελεσματικότητας είναι πολύ επιφανειακό, δηλαδή όταν ο θεραπευόμενος ζητά μόνον την καταστολή των συμπτωμάτων του, θα πρέπει ίσως να τα προτιμά. Ωστόσο όταν μιλάμε για την θεραπεία της ανθρώπινης ψυχής, αυτό το κριτήριο, δηλαδή μόνον η γρήγορη ανακούφιση από τα συμπτώματα, μπορεί να μην είναι το καταλληλότερο. Διότι η ανακούφιση που θα ακολουθήσει απο τα φάρμακα δεν είναι αποτέλεσμα από την θεραπεία του πάσχοντα, αλλά από το μούδιασμα των βαθύτερων παραγόντων που οδήγησαν στην διατάραξη της ψυχικής του υγείας.
Στον αντίποδα οφείλεται να σημειωθεί ότι σε μια ψυχοθεραπεία εις βάθος όπου προπορεύεται η ουσιαστική θεραπεία, η υποχώρηση των συμπτωμάτων μπορεί να καθυστερήσει, καθώς η ύφεση των συμπτωμάτων οφείλεται στην απόδοση της θεραπείας.
Ένα παράδειγμα που βοηθά να κατανοηθούν καλύτερα τα ανώτερα, είναι η φλεγμονή στο δόντι. Ενώ τα παυσίπονα θα μαλακώσουν και θα καταστείλουν ευθείς αμέσως τον πόνο που βιώνει ο άνθρωπος, η φλεγμονή θα συνεχίζει να υπάρχει και να δουλεύει υπογείως. Από την άλλη πλευρά ο οδοντίατρος θα χρειαστεί σίγουρα αρκετές συνεδρίες για να καθαρίσει και να περιποιηθεί την ρίζα, αλλά το αποτέλεσμα θα τον ανταμείψει.