Συνήθως ακούγοντας τον όρο «ψυχογενής ανορεξία» συμπεραίνεται αυθαίρετα η ακούσια απώλεια της διάθεσης για φαγητό. Στην πραγματικότητα ωστόσο το άτομο απαγορεύει ή μειώνει μόνο του και εσκεμμένα στον εαυτό του την τροφή, παρότι πεινάει. Δίχως λοιπόν να έχει χορτάσει, δεν επιτρέπει στον εαυτό του να φάει άλλο, προκειμένου να αδυνατήσει ή να παραμείνει αδύνατο.
Πρόκειται για μια χρόνια διαταραχή η οποία είναι πιο συχνή στις γυναίκες (1,20% – 2,2%) παρά στους άντρες (~0,3% ). Η πιο συνηθισμένη ηλικία πρωτοεμφάνισης κυμαίνεται μεταξύ των δέκα (10) και δέκα εννιά (19) ετών, αραιότερα στη μέση ηλικία ενώ σπάνια εκδηλώνεται σε προχωρημένη ηλικία ή σε παιδιά προεφηβικού σταδίου.
Τα διαγνωστικά κριτήρια της ψυχογενούς ανορεξίας κατά το DSM 5 είναι τα παρακάτω:

• Το άτομο περιορίζει αισθητά τις θερμίδες που προσλαμβάνει ημερησίως, συμπεριφορά που το οδηγεί σε σωματικό βάρος χαμηλότερο από το ελάχιστα φυσιολογικό σε σχέση με την ηλικία και το φύλο του.
• Έχει έντονο φόβο ότι θα αυξηθεί το βάρος του ή ότι θα γίνει παχύ ή προσπαθεί επίμονα να μειώσει το βάρος του
• Παρουσιάζει διαταραχή στην αντίληψη της διάπλασης του σώματός του